جزو موزون اعتدال جوهر کل می شود

چون شود مینا صدای کوه قلقل می شود

جام الفت بسکه بر طاق نزاکت چیده اند

دور لطف از باد برگشتن تغافل می شود

درخور رفع تعلق عیش خرمن کن که شمع

خار پا چندان که می آرد برون گل می شود

عجز طاقت کرد ما را محرم امداد غیب

اختیار آنجا که درماند توکل می شود

امشبم در دل خیالت مست جام شرم بود

کز نم پیشانی من شیشه پر مل می شود

جرأت رفتار شمعم گر به این واماندگی ست

رفته رفته نقش پا درگردنم غل می شود

هرچه شد منسوب مجنون بی خروش عشق نیست

آهن ازگل کردن زنجیر بلبل می شود

عافیت خواهی درین بزم از من و ما دم مزن

زبن هوای تند شمع عالمی گل می شود

هرزه تاز گفتگو تا چند خواهی زیستن

گر نفس دزدی دو عالم یک تامل می شود

زین ترقیهاکه دونان سر به گردون سوده اند

گاو و خر را آدمی گفتن تنزل می شود

از تبختر بر قفا مفکن وفاق حاضران

هر سخن کاینجا سر زلف است کاکل می شود

با قد خم گشته بیدل مگذر از طوف ادب

آه از آن جنگی که میدانش سر پل می شود